حقایقی عجیب درباره ی کولوسئوم رم

کولوسئوم یکی از برترین جاذبه‌های گردشگری جهان در ایتالیا و بزرگ‌ترین تماشاخانه در رم است. این بنا دارای معماری، مهندسی و همچنین گذشته‌ی بسیار شگفت‌انگیزی است که اکنون آن را به نمادی برای کشور ایتالیا و رم مبدل کرده است.

این بنای باشکوه زیر نظر امپراطوری به نام «تیتوس فلاویوس وسپاسیانوس» در سال ۷۲ میلادی در قسمت شرقی رم ساخته و هشت سال بعد، در زمان امپراطوری جانشین و پسر بزرگ او «تیتوس فلاویوس سابینوس وسپاسیانوس» ساخت آن کامل شد.

کولوسئوم با ظرفیتی معادل ۴۵۰۰۰ صندلی، بزرگ‌ترین آمفی‌تئاتر دنیای باستان به شمار می‌رود. کولوسئوم در زمان‌هایی نه خیلی دور، میزبان جنگ‌های گلادیاتوری، جنگ با حیوانات وحشی و محلی برای اعدام مسیحیان اولیه بوده است، بی‌سبب نیست که امروزه به عنوان وحشتناک‌ترین مکان دوره قرون وسطی شناخته می‌شود.

حقایقی عجیب درباره ی کولوسئوم رم

زمان ساخت آمفی‌تئاتر کولوسئوم به دوره‌ی امپراطوری وسپاسیان (Vespasian) باز می‌گردد که در زمان «تیتوس» (Titus) در سال ۸۰ بعد از میلاد بنا و نهایتاً توسط برادرش «دومیتیان» (Domitian) به پایان رسید. در جشنواره‌ی گشایش این آمفی‌تئاتر عظیم که ۱۰۰ روز به طول انجامید، بیش از ۵۰۰۰ حیوان وحشی کشته شدند. یکی از آمار‌های کشته‌شدگان کلوسئوم مربوط به فستیوالی است که در سال ۲۴۰ بعد از میلاد برگزار شد. برای این جشن تعداد کشته‌شدگان به این شرح آمده است: ۲۰۰۰ گلادیاتور، ۷۰ قلاده شیر، ۴۰ اسب وحشی، ۳۰ فیل، ۳۰ قلاده یوزپلنگ، ۲۰ الاغ وحشی، ۱۹ زرافه، ۱۰ گوزن شمالی، ۱۰ کفتار، ۱۰ ببر، ۱ اسب آبی و ۱ کرگدن!

احتمالاً نام کلسئوم از مجسمه‌ی عظیم و باشکوه کلسئوس نرویوس (Colossus Neronis) که در نزدیکی استادیوم قرار داشته نشأت گرفته اما غیر از آن با نام آمفی‌تئاتر فلاوین (Flavian) یا فلاویوس نیز مشهور بوده است. در آن زمان کلوسئوم در مهم‌ترین بخش از مسیر مسافران در مابین سنت پیترز (St. Peter’s) تا لاتران (Lateran) قرار گرفته و یک منطقه حومه شهری در این بخش ایجاد کرده بود. کولوسئوم برای جنگ‌های گلادیاتور‌ها، شکار حیوانات، بازآفرینی جنگ‌های معروف و درام‌هایی بر پایه‌ی اسطوره‌های قدیمی‌ استفاده می‌شده و مایه‌ی نشاط تماشاچی‌ها، امپراطور و اشرفیان را فراهم می‌کرده است. از نکات قابل توجه این آمفی‌تئاتر باستانی این است که تمام افراد رومی می‌توانستند به‌صورت رایگان برای تماشای برنامه‌ها به اینجا بیایند، همچنین در زمان برنامه به تماشاچی‌ها غذا و خوراکی داده می‌شد.

جنگ‌های گلادیاتوری در سال ۴۰۷ توسط امپراطوری مسیحی هونوریوس (Honorius) غیر قانونی و جنگ با حیوانات وحشی نیز در سال ۵۲۳ غدغن اعلام شد و این پهنه دیگر مورد استفاده قرار نگرفت. بر اساس نوشته‌های یک اسقف و تاریخ‌نگار کلیسا به نام تئودورت (Theodoret)، هونوریوس جنگ‌های خونین گلادیاتورها را به خاطر یک راهب به نام تلماخوس (Telmachus) غدغن کرد. تلماخوس تنها شهید کولوسئوم است که شواهدی در مورد کشته شدن آن وجود دارد. از دیگر اعدام‌های مسیحیان اولیه در قرن‌های اول تا سوم در این مکان هیچ شاهدی باقی نمانده و حکم یک افسانه را دارد. هرچند ممکن است که شهادت‌هایی در کلسئوم رخ داده باشد اما معمولاً اعدام مسیحیان (به محض شناسایی) در آمفی‌تئاترهای دیگری مثل «آمفی‌تئاتر شهر لیون» یا «سیرک نرو» در واتیکان صورت می‌گرفته است.

این اعتقاد که مسیحیان در اینجا به شهادت می‌رسیدند در انعکاس پاسخ پاپ گریگور بزرگ (Gregory the Great) در مقابل درخواست امپراطوری بایزانتین (Byzantine) برای برخی از عتیقه‌جات رومی ایجاد شده که در بین همه آن اشیاء قیمتی یک کیسه از خاک کولوسئوم را برای او فرستاد.

حقایقی عجیب درباره ی کولوسئوم رم

این آمفی‌تئاتر بار ها توسط آتش و زلزله تخریب شده است و به طور مداوم تا پایان قرن پنجم ترمیم شد؛ اما برای مدت کوتاهی در سال ۵۲۳ پس از بسته شدن تعمیر نشد. در سال ۵۲۶ بربرین توتیلا (barbarian Totila) و ارتش وی به منظور دست‌یابی به مقادیر با ارزشی از برنز، بخش‌هایی از این مکان را تخریب کردند. پس از آن رومی‌ها از سنگ‌های این مکان برای ساخت خانه‌هایشان استفاده نمودند. در این برهه زمانی کلوسئوم برای محل دفن مسیحیان نیز استفاده می‌شده است. مقبره‌های مسیحیان در سه منطقه در اطراف آمفی‌تئاتر یافت شده است: در بخش پی ساختمان در جوانب شمالی و شرقی در زمین‌های خارجی در نزدیکی در خروجی امروزی.

در قرن سیزدهم کلوسئوم توسط خاندان فرانگیپانی (Frangipani) اشغال و حومه اطراف آن به یک منطقه سرسبز تبدیل شد اما این منطقه بعداً قربانی مالاریا شد و متروکه گشت. غارت سنگ‌ها تا قرن هیجدهم تا زمانی که بندیکت چهاردهم (Benedict XIV) اظهار داشت که کلوسئوم به واسطه خون مسیحیان شهید مقدس است نیز ادامه داشت. پس از این اتفاق کلوسئوم بازسازی شد و کاوش‌های باستانی در آن به راه افتاد که این کار تا به امروز نیز ادامه دارد.

• نام اصلی کولوسئوم، آمفی تئاتر فلاویان بوده که آن را از امپراطور سلسله‌ی فلاویان گرفته است.

• کولوسئوم بزرگترین آمفی تئاتر در دنیاست و در حال حاضر در حال مرمت و بازسازی است.

• کولوسئوم ساختمانی بیضی شکل است. طول آن ۱۸۹ متر، عرض ۱۵۶ متر و دارای ارتفاع ۴۸ متر است. مساحت بیضی پایه آن نیز چیزی حدود بیست و چهار هزار متر مربع است.

• این بنا دارای ۸۰ ورودی است و ظرفیت پنجاه هزار جمعیت را در خود داشته است.

• در زیر بنای کولوسئوم زیرزمینی به نام هیپوجئو وجود داشته است که در آن شبکه‌ای از تونل‌ها و چندین آغل برای حیوانات طراحی شده است. هشتاد کانال عمودی در اینجا نیز برای دسترسی سریع به میدان وجود داشته است.

• در این میدان سی و شش در به عنوان تله برای برنامه‌ها و جلوه‌های ویژه طراحی شده است.

• کولوسئوم میدانی برای به نمایش گذاشتن مسابقات گلادیاتورها، جنگ با حیوانات، نبردهای مشهور، اعدام با رهاسازی حیوان‌های وحشی و نمایش‌های درام بوده است.

• تمام افراد رومی می‌توانستند به صورت رایگان برای تماشای برنامه‌ها به اینجا بیایند. در زمان برنامه به تماشاچی‌ها غذا و خوراکی داده می‌شد.

• برخی مسابقات در اینجا به صد روز نیز کشیده می شد.

• آخرین نبردهای گلادیاتورها به سال ۴۳۵ میلادی و همچنین آخرین شکار حیوان‌ها به سال ۵۲۳ میلادی بازمی‌گردد. این توقف به دلیل هزینه‌های بالا برای فراهم کردن و نگهداری حیوانات و گلادیاتورها بوده است.

• گلادیاتورها همانطور که در میدان جنگ مورد تحسین قرار می‌گرفتند، در دنیای رومی‌ها از حقوق شهروندی و امتیازات یک فرد در جامعه محروم بودند.

• کارشناسان در یک آزمایش و بررسی منحصر به فرد متوجه شدند بتن باستانی به کار رفته در ساخت این بنا عامل اصلی مقاومت آن در طول قرن‌ها بوده است.

• در طول بازی‌هایی که توسط امپراطور تایتوس در سال هشتاد میلادی برگزار شد، هزاران حیوان وحشی در اینجا کشته شدند.

• در جنگ‌هایی که در این میدان برگزار شد جمعیت بسیار زیادی از حیوانات به خصوص شیر، ببر و پلنگ در جغرافیای آن منطقه کاهش پیدا کرد.

• با گذر زمان این بنا با بلایای طبیعی زیادی مواجه شد، اما زلزله‌هایی که در سال ۸۴۷ و ۱۲۳۱ میلادی اتفاق افتاد، بیشترین آسیب را به این بنا زدند.

حقایقی عجیب درباره ی کولوسئوم رم

در کلوسئوم چه می بینیم

مسافرانی که در قرن‌های ۱۸ و ۱۹ به این مکان آمده‌اند به‌شدت تحت تأثیر آن قرار گرفته‌اند، از میان این افراد می‌توان به چارلز دیکنز (Charles Dickens) اشاره کرد. او در سال ۱۸۴۶ می‌نویسد:

نمای کلوسئوم کاملاً با تراورتن ساخته شده و بعضی از طاق‌های آن با مجسمه پر شده‌اند. ۸۰ ورودی در آن وجود دارد که ۲ تا از آن‌ها مخصوص امپراطور و هیئت همراه آن است. درون آن با آجر، توفا و مرمر ساخته شده است که مقدار کمی از این مرمرها امروزه باقی مانده‌ است. بخش مرکزی که به آن میدان می‌گویند توسط چوب و کانواس برای ضد آب شدن پوشیده شده و بر روی این‌ها یک لایه از ماسه برای جذب خون کشیده شده است. کف این میدان منتهی به مکانی می‌شود که گلادیاتورها و حیوانات برای نبرد منتظر بوده‌اند.

این آمفی‌تئاتر توسط دیواری ۵ متری پوشیده شده که برای محافظت از تماشاچیان در مقابله حمله‌ی حیوانات وحشی بوده است. در بالای دیوار لژ سلطنتی قرار دارد که محل نشستن امپراطور و مهمانان ویژه او بوده است. در نزدیکی محل نشیمن امپراطور صلیبی برای یادبود مسیحیانی که گمان می‌رود در اینجا به شهادت رسیده‌اند نصب شده است. در بالای این بخش صندلی تماشاچیان قرار دارد که به سه ردیف تقسیم شده است: پایین ترین بخش برای شوالیه‌ها، بخش میانی برای شهروندان متمول و بخش بالایی برای عامه مردم. به طور کلی کلوسئوم می‌تواند ۴۵۰۰۰ نفر گنجایش داشته باشد. مجسمه غول‌پیکر نرو بین کلوسئوم و معدن کناری آن که مربوط به ونوس و روم است مشاهده می‌شود.

معرفی موزه لوور و رازهای نهفته در آن

برای اکثر افرادی که به کشور فرانسه و شهر پاریس سفر می کنند، بازدید از موزه لوور یکی از اولیت های سفر می باشد. در این مطلب قصد داریم در کنار معرفی این موزه حقایقی را در مورد آن بیان کنیم که شاید کمتر کسی راجع به آنها می داند.

موزه لوور چطور ساخته شد ؟

ساختمان این موزه قبل از انقلاب کبیر فرانسه یکی از کاخ‌های سلطنتی بود که در آن آثار با ارزش هنری نگهداری می‌شد(به عنوان موزه سلطنتی)، پس از انقلاب کبیر (در سال ۱۷۸۹میلادی) موزه و آثار موجود به مردم فرانسه اهدا شد و در سال ۱۷۹۳ تبدیل به موزه ملی فرانسه شد. امروزه موزه لوور پاریس عظیم‌ترین موزه جهان بوده و مهم تر اینکه ۲۵۰۰ آثار باستانی و ارزشمند ایرانی در این موزه به چشم می‌خورد.

مطلب پیشنهادی : آثار باستانی ایرانی موجود در موزه لوور پاریس

موزه لوور از سال ۱۷۹۳ میلادی تا به امروز به عنوان «موزه عمومی» فعال بوده است. تمرکز موزه‌ی لوور روی هنر، تاریخ بشر و فرهنگ است و آثار بسیاری در این زمینه‌ها در این موزه جای گرفته‌اند که از آن جمله‌ می توان به لوح حمورابی، تابلوی بانوی صخره ها و تابلوی معروف مونالیزا (اثر لئوناردو داوینچی) اشاره کرد. این موزه دارای ۴ طبقه زیرزمینی است که دارای قسمتهای مختلفی از جمله مصر، ایران و اروپاست. در قسمت ورودی این موزه یک هرم شیشه ای قرار دارد که سمبل این موزه بشمار می رود.

ساختمان موزه لوور به طور کلی دارای ۳ بال و ۵ طبقه است. برای بازدید از آثار موزه لوور، باید دو نکته را قبل از هر چیز بدانید. یکی اینکه اثر مورد نظر در کدام یک از این سه بال واقع شده و دیگر اینکه در کدام طبقه موزه قرار دارد. سه بال مختلف موزه لوور شامل بال شمالی با نام Richelieu، بال شرقی با نام Sully و بال جنوبی با نام Denon است. طبقه 2- موزه در اصل طبقه ورودی موزه محسوب می‌شود و دسترسی به سه بال مختلف از این طبقه میسر است. طبقه 1- دربردارنده بخشی از آثار موزه و نمایشگاه موزه لوور است. طبقات همکف یا 0، 1 و 2 نیز محل نمایش آثار ارزشمند موزه است که در مجموع 22 کیلومتر مسیر بازدید را شامل می‌شود.

وقتی که از طریق طبقه 2- قصد ورود به موزه لوور را دارید، نقشه‌های موزه به زبان‌های مختلف در دسترس شما قرار دارد و می‌توانید موقعیت آثار مورد نظرتان را بر روی نقشه مشخص کنید و با خیالی آسوده طبق یک برنامه مشخص از موزه بازدید کنید.

پیش از آنکه بخواهید از موزه بازدید کنید، باید برنامه داشته باشید و بدانید که قرار است کدام آثار را ببینید. این موزه بزرگترین موزه دنیا است و اگر بدون برنامه‌ریزی و شناخت قبلی به آن پا بگذارید، سردرگم می‌شوید و ممکن است دیدن آثار با ارزشی را از دست بدهید.

مطلب پیشنهادی : چطور از موزه لوور بازدید کنیم ؟

در طبقه زیرین هرم بزرگ شیشه‌ای باجه‌های متعدد بلیط فروشی و همچنین راهنمایان متعددی وجود دارند. تهیه بلیط برای افرادی که دارای کارت‌های اعتباری بین‌المللی هستند بدون ایستادن در صف میسر است، اما مابقی افراد می‌توانند با مراجعه به باجه‌های بلیط فروشی با پرداخت 15 یورو که حدود 55 هزار تومان می‌شود، وارد موزه شوند.

قبل از ورود و پس از تهیه بلیط، میز دایره‌ای شکل بزرگی برای کسب اطلاعات به گردشگران با در اختیار گذاشتن نقشه بازدید از موزه به زبان‌های مختلف کار بازدید را تسهیل کرده است.

گفته می‌شود، بیش از 1400 کارمند در موزه لوور به صورت مستقیم و غیر مستقیم در چندین شیفت کاری مشغول به کار هستند و این عمارت زیبا دارای 400 اتاق و راهروی بیشماری است.

و اما حقایقی جالب در مورد موزه لوور

هرم شیشه‌ای معروف آی ام پی (I.M. Pei) در هنگام ساخت بسیار بحث‌‌ برانگیز بود!

در اولین قدم به سراغ نماد اصلی این موزه یعنی هرم شیشه ای مشهور آن خواهیم رفت. این هرم که توسط معمار شناخته‌ شده‌ی آمریکایی، آی ام پی طراحی شده، امروزه به تنهایی به عنوان سمبل موزه‌ی لوور شناخته می‌شود. اما زمانی که در سال ۱۹۸۹ برای اولین بار از هرم شیشه ای رونمایی شد، بسیاری از منتقدان معتقد بودند که این هرم نوعی توهین به مقدسات است.

جالب است بدانید؛ در حالی که این هرم برای استقبال از ۴.۵ میلیون بازدیدکننده طراحی شده بود، در سال ۲۰۱۵، ۸.۶ میلیون نفر توانستند از موزه‌ی لوور بازدید کنند. اکنون نیز پروژه‌های عظیمی در این مجموعه در دست ساخت است تا با تغییر شکل ورودی‌ها و نواحی پذیرش اطراف هرم، مسیرهای طولانی را کوتاه‌تر کند.

بسیاری از آثار هنری موجود در موزه لوور، غنایم جنگی ناپلئون هستند!

در آن زمان پادشاهان به گردآوری آثار هنری علاقه خاصی داشتند. بسیاری از پادشاهان فرانسه از بزرگ‌ترین گردآوری‌کنندگان آثار هنری بودند و به معماران بزرگ و ماهر زمان خود ماموریت می‌دادند تا در ساخت و ساز بناها مشارکت کنند. اما باید بدانید بسیاری از ارزشمندترین آثار هنری موزه لوور در جریان جنگ‌های ناپلئون در ایتالیا، مصر و مناطق دیگر غارت شده‌اند.

۲۰۰ سال طول کشید تا تمام ساختمان به موزه تبدیل شود!

همانطور که گفته شد، در سال ۱۷۹۳ در جریان انقلاب فرانسه، موزه‌ی مرکزی هنر (Musée Central des Arts) در گرند گالری (Grande Galerie) برای بازدید عموم گشوده شد. ناپلئون بناپارت و ناپلئون سوم برای افزایش اعتبار خود، بخش‌هایی را به لوور اضافه کردند. تا سال ۱۹۹۳ نیز این بنا کاربری موزه نداشت تا اینکه پس از این سال، تمامی ساختمان برای اولین بار به عنوان موزه مورد استفاده قرار گرفت.

طرفداران رمز داوینچی می‌توانند از مسیرهای موضوعی برای بازدید موزه استفاده کنند!

این موزه چندین مسیر موضوعی رسمی برای بازدیدکنندگان دارد تا بتوانند با استفاده از آنها از موزه بازدید کنند. اگر طرفدار کتاب رمز داوینچی هستید باید بدانید، یکی از این مسیرها از کتاب رمز داوینچی الهام گرفته است. اگر این مسیر را برای بازدید انتخاب کنید، می‌توانید رد پاهای شخصیت‌های این رمان یعنی Robert Langdon و Sophie Neveu را دنبال کنید.

بزرگ‌ترین نقاشی موزه، در همان اتاقی نگه‌داری می‌شود که تابلوی مونا لیزا قرار دارد!

شاید تابلوی مونا لیزا مشهورترین اثر هنری موجود در موزه‌ی لوور باشد اما بسیاری از افراد نمی‌دانند که بزرگ‌ترین نقاشی موزه در همان اتاق قرار دارد. تابلوی جشن عروسی در قانا که توسط ورونز (Veronese) نقاش معروف ونیزی کشیده شده، ماجرای اولین معجزه‌ی مسیح و تبدیل آب به شراب را به تصویر می‌کشد.

می‌توانید گوشه‌ای از ظاهر ساختمان در دوران ناپلئون سوم را ببینید!

در گوشه‌ای دور از دسترس بخش ریشولیو (Richelieu) دیوانخانه‌ی ناپلئون سوم به بازدیدکنندگان نشان می‌دهد که این کاخ مجلل زمانی که پادشاه از آن برای کارهای دولتی استفاده می‌کرده، چه شکلی بوده است.

می‌توانید صف‌ها را دور بزنید و متخصص موزه شوید!

برای دور ماندن از ازدحام و شلوغی و معطل نشدن در صف می‌توانید از کتاب فروشی‌های FNAC بلیط‌های خود را تهیه کنید و از گذرگاه ریشولیو عبور کنید. البته در این صورت باید ۱.۷۵ دلار بیشتر بپردازید که البته ارزش هزینه کردن دارد. همچنین می‌توانید با پرداخت ۱.۹۹ دلار، اپلیکیشن رسمی موزه را برای اطلاع از مسیرهای پیش‌بینی شده و گزارشات موزه‌داران، دانلود کنید. به علاوه می‌توانید برای بازدید شبانه از موزه برنامه‌ریزی کنید. موزه روزهای چهارشنبه و جمعه تا ساعت ۹:۴۵ دقیقه‌ی شب باز است.

هنوز هم آثار جدیدی به موزه اضافه می‌شود!

در پایان باید بدانید، با وجود این که مجموعه‌های هنری این موزه شامل آثار هنری خلق شده تا قرن نوزدهم هستند، اما باز هم آثار جدیدی جذب این موزه می‌شوند. اخیرا هم موزه‌ی لوور با موزه‌ی Rijksmuseum در آمستردام همکاری داشته و دو پرتره از رامبرانت، نقاش مشهور هلندی را به نمایش گذاشته است. این دو اثر تا ۱۳ ژوئن ۲۰۱۶ در این موزه به نمایش در می‌آیند و پس از آن به موزه‌ی Rijksmuseum منتقل می‌شوند.

اگر این مطلب برایتان مفید بود آن را با دوستانتان به اشتراک بگذارید…

جمعه ‏بازار سنتی تهران | پارکینگ پروانه

جمعه بازار پروانه، بازار بزرگ صنایع دستی و سنتی پایتخت است که طرفداران بسیاری دارد و هر جمعه از ساعت ۸ صبح تا ساعت ۱۶ عصر باز است.

جمعه بازار پروانه محل تجمع بسیاری از هنرمندان و فروشندگانی است که از شهرهای مختلف برای فروش لوازم دست‌ساز هنری، اجناس آنتیک و بسیاری لوازم دیگر هر جمعه در پارکینگ پروانه گرد هم می‌آیند.

اگر یک روز جمعه گذرتان به خیابان جمهوری افتاد، حتماً سری به این پارکینگ چند طبقه بزنید. اینجا بیشتر از همه مناسب هنر دوستان و کسانی است که دوست دارند حداقل دقایقی را به شادی سپری کنند.

جمعه‌ها دیگر در این پارکینگ ماشینی پارک نمی‌شود بلکه این فروشندگان هستند که بساط خود را پهن می‌کنند. این پارکینگ در سه طبقه به این جمعه بازار اختصاص دارد و هر طبقه از آن مختص فروش اجناس متفاوتی است.

صفحات گرامافون، عتیقه‏ جات، وسایل تزئینی، کارهای دستی‏ و … در این پارکینگ به فروش می رسد. در این بازار هر آنچه که فکرش را بکنید را پیدا خواهید کرد.

پارکینگ پروانه

در طبقه اول اجناس آنتیک، عتیقه نو و دست‌دوم به فروش می‌رسد. در این طبقه شما می‌توانید زیورآلات قدیمی، تابلوها، گرامافون، کتاب و عکس‌هایی که حس نوستالژی را در شما زنده می‌کنند، پیدا کنید.

طبقه دوم این پارکینگ به صنایع دستی و سنتی اختصاص دارد. لباس‌های سنتی، محصولات چرم، فیروزه‌کوبی و فرش‌های دستی در این طبقه به فروش می‌رسد.

در طبقه سوم این بازار غرفه‌های صنایع دستی قرار دارد. زیورآلات دست‌ساز، لباس و بسیاری اجناس رنگارنگ و زیبا را در این طبقه پیدا خواهید کرد.

اکثر افرادی که به این پارکینگ می آیند، با حس و حال این‏جا ارتباط برقرار می‏ کنند و معمولا هم پول کافی برای خرید ندارند. به قول شاعر، در واقع دوست دارند که خیلی چیزها بخرند، «غم نان اگر بگذارد»!

پارکینگ پروانه

بعضی‏ ها، مثل مردمان خوش‏ قلب و دلنشین ترکمن، کیلومترها سفر می‏ کنند تا حاصل دسترنج مردمان سرزمین‏شان را به قیمتی که معمولا کمتر از زحمتش است، بفروشند. این‏ها شب تا صبح بیدار بوده ‏اند تا درستکارانه پول دربیاورند.

برای رفاه حال شهروندان در این پارکینک رستوران و اورژانس هم قرار داده شده است و شما می‌توانید از خوردن فلافل و سمبوسه‌های خوش‌طعم این بازار در کنار گردش و خرید لذت ببرید.

گردشگران خارجی نیز این بازار را یکی از بهترین بازارهای تهران برای گردش و خرید به شمار می‌آورند و در رسانه‌های گردشگری بسیاری از این جمعه بازار به عنوان بهترین بازار تهران نام برده شده است.

‏از دولت و مسئولان انتظار می رود از اجناس ساخت مردمان ایرانی حمایت کند، از جوانان و خصوصا هنرمندان و روشن‏فکران پشتیبانی کند و برایشان فرصت‏ هایی ایجاد کند تا بتوانند هنرشان را به مردم ارائه دهند، نه به صورت زیرزمینی، بلکه به شکلی کاملا بی‏ پرده و با وقار! در شأن یک انسان روشن‏فکر! این حق مردم یک کشور است! به امید حمایت بیشتر از این دسته فعالیت های هنری اقتصادی.